Çok zaman önceydi.O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu.
İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı. Bir daha hiç
olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı.
Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan. Bir parçasına dün
dedi, diğer parcasına bugün, öteki parçasına da yarın.
Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu. Dünü düsünüp pişman
oldu, yarını düşünüp telaşlandı; ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve
pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti bu gününü. Oysa yarın, bugüne dün diyor, dünde
bu gün için
yarın diyordu. Bir türlü beceremedi.Bir eliyle yarına, diğer
eliyle düne yapıştı.
Bugünü eline yüzüne bulaştırdı...Mutsuz oldu insan. Ve ne gariptir ki
yarının telaşı da, dünün pişmanlığını da hep
bugün yaşadı; ama bugünü hiç
yaşayamadı.Ne yarın ne de dün..