GENEL TOPİK

zumrut_ · 17-Şubat-2010, 02:01

Akıllılık ve kurnazlık

Akıllılar arasında aptallık, kurnazlar arasında uysallık hep başa beladır.
Öyle bir zamana düştük ki; akıllılar ile kurnazlar bir, aptallarla uysallar da bir görülüyor.
Ama ne akıllılık kurnazlık, ne de uysallık aptallıktır.
Yönetimde öyle…
Cemiyette öyle…
Basında ve denetimde öyle…
Bazen insanın çıkıp gidesi geliyor bir yerlere…
Ama nereye?
İradesiz, ifadesiz, meskenetin şerefini hazzeden beyinsizlerin olmadığı toplumlar o kadar azaldı ki?
Dostlukları öldürdük.
Düşmanlıkları unuttuk.
İnsani reflekslerimizi kaybettik.
Vatan; diyorsun, adam “bu gün vatan diye bir şey yok, globalleştik” diyor.
Millet; diyorsun, adam “ne milleti, alt kimlik üst kimlik” diyor.
Devlet; diyorsun, adam “benim en büyük düşmanım” diyor.
Hükümet; diyorsun, adam “bana yakın ise mazlum, uzak ise şaki” diyor.
Şeref; diyorsun, adam “para diyor, -birde ekliyor- parasız adam şerefsiz adam“ diyor.
Dostluk; diyorsun, adam “o eskidendi şimdi tek dost para” diyor
Din, dindar, Müslüman; diyorsun, adam “çağdaş yorumlanması gereken bir din, çağın mezbelesine uyabilen sekülerleşmiş dindar ve Müslüman bilinen zenginlerin emrinde yaşayan bir Müslüman kitle” diyor.
Ana baba; diyorsun adam “parası kadar itibarı ve ya sokak ya da huzurevlerinde yaşayacak bir aile büyüğü” diyor.
Çocuk; diyorsun adam “İyi beslemem, iyi bir yaylım yeri bulmam ve bir de eş bulmakla mükellef olduğum bir yaratık” diyor.
Ve yazdıkça uzayan tezatlar, çelimsiz yorumlar, insani değerlere ters anlatımlar.
Ne fikir, ne fikirlerde akıl, ne akıllarda gönül var.
Hz Mevlana “Akılsın gönülsüz fikirlerle geldiler/ askersiz silahsız teslim aldılar” der.
Akıllı kimsede sabır vardır, gayret vardır, sevgi vardır, saygı vardır, inanç vardır, rıza vardır”
Kurnaz olanda ise “acelecilik vardır, menfaatçilik vardır, tembellik vardır, terbiyesizlik vardır, kanaatsizlik vardır, insanları kullanma alışkanlığı vardır”
Ama ikisinin de öldüğünde ya lanet vardır, ya da dua…
Gençlerin kulaklarında bir ses kalsın, istiyorum.
Tarihini, imanını, coğrafyasını, maddi ve manevi değerlerini, mukaddesatını ve kendi benliğini bilmeleri, şerefli bir hayat için önemlidir.
Yoksa köksüz, erdemsiz, ne idüğü meçhul birer varlık sürüsü ortaya çıkar.
Hep çobanlar başkalarından olur, idare başkalarının olur, efendileri başkası olur…

Kaynak: Bizim Coğrafya - Hayat Coğrafya'da, Coğrafya Hayatımızda

Fatih GÜRIŞIK · 20-Şubat-2010, 22:05

Çok güzel bir yazı çok beğendim,çok teşekkürler,ellerinize sağlık,kavramların nasıl içinin boşaltıldığını ve mananın yerini nasıl maddenin aldığını anlatan hoş bir yazı..

17-Şubat-2010, 02:01	#1 (permalink)
zumrut_ Zümrüt Üye Üyelik tarihi: 08-Haziran-2009 Ad- Soyad: zumrut Bulunduğu yer: Yurt dışı Mesajlar: 1.249 Teşekkürleri: 1.215 762 mesajına 2.493 kere teşekkür edildi.	Akıllılık ve Kurnazlık Akıllılık ve Kurnazlık Akıllılık ve kurnazlık Akıllılar arasında aptallık, kurnazlar arasında uysallık hep başa beladır. Öyle bir zamana düştük ki; akıllılar ile kurnazlar bir, aptallarla uysallar da bir görülüyor. Ama ne akıllılık kurnazlık, ne de uysallık aptallıktır. Yönetimde öyle… Cemiyette öyle… Basında ve denetimde öyle… Bazen insanın çıkıp gidesi geliyor bir yerlere… Ama nereye? İradesiz, ifadesiz, meskenetin şerefini hazzeden beyinsizlerin olmadığı toplumlar o kadar azaldı ki? Dostlukları öldürdük. Düşmanlıkları unuttuk. İnsani reflekslerimizi kaybettik. Vatan; diyorsun, adam “bu gün vatan diye bir şey yok, globalleştik” diyor. Millet; diyorsun, adam “ne milleti, alt kimlik üst kimlik” diyor. Devlet; diyorsun, adam “benim en büyük düşmanım” diyor. Hükümet; diyorsun, adam “bana yakın ise mazlum, uzak ise şaki” diyor. Şeref; diyorsun, adam “para diyor, -birde ekliyor- parasız adam şerefsiz adam“ diyor. Dostluk; diyorsun, adam “o eskidendi şimdi tek dost para” diyor Din, dindar, Müslüman; diyorsun, adam “çağdaş yorumlanması gereken bir din, çağın mezbelesine uyabilen sekülerleşmiş dindar ve Müslüman bilinen zenginlerin emrinde yaşayan bir Müslüman kitle” diyor. Ana baba; diyorsun adam “parası kadar itibarı ve ya sokak ya da huzurevlerinde yaşayacak bir aile büyüğü” diyor. Çocuk; diyorsun adam “İyi beslemem, iyi bir yaylım yeri bulmam ve bir de eş bulmakla mükellef olduğum bir yaratık” diyor. Ve yazdıkça uzayan tezatlar, çelimsiz yorumlar, insani değerlere ters anlatımlar. Ne fikir, ne fikirlerde akıl, ne akıllarda gönül var. Hz Mevlana “Akılsın gönülsüz fikirlerle geldiler/ askersiz silahsız teslim aldılar” der. Akıllı kimsede sabır vardır, gayret vardır, sevgi vardır, saygı vardır, inanç vardır, rıza vardır” Kurnaz olanda ise “acelecilik vardır, menfaatçilik vardır, tembellik vardır, terbiyesizlik vardır, kanaatsizlik vardır, insanları kullanma alışkanlığı vardır” Ama ikisinin de öldüğünde ya lanet vardır, ya da dua… Gençlerin kulaklarında bir ses kalsın, istiyorum. Tarihini, imanını, coğrafyasını, maddi ve manevi değerlerini, mukaddesatını ve kendi benliğini bilmeleri, şerefli bir hayat için önemlidir. Yoksa köksüz, erdemsiz, ne idüğü meçhul birer varlık sürüsü ortaya çıkar. Hep çobanlar başkalarından olur, idare başkalarının olur, efendileri başkası olur… Kaynak: Bizim Coğrafya - Hayat Coğrafya'da, Coğrafya Hayatımızda

20-Şubat-2010, 22:05	#2 (permalink)
Fatih GÜRIŞIK Özel Üye Üyelik tarihi: 04-Haziran-2009 Bulunduğu yer: Kayseri Yaş: 43 Mesajlar: 983 Teşekkürleri: 856 476 mesajına 1.541 kere teşekkür edildi.	Çok güzel bir yazı çok beğendim,çok teşekkürler,ellerinize sağlık,kavramların nasıl içinin boşaltıldığını ve mananın yerini nasıl maddenin aldığını anlatan hoş bir yazı..

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

GENEL TOPİK

Akıllılık ve Kurnazlık