GENEL TOPİK

zumrut_

Taschen Architecture NOW! kitaplarına girmeyi başarabilen ilk sanal dünya mimarıdır.
Second Life(SL)’ta araçlar ile inşaat kodları ayrı olmasına rağmen mimari süreç gerçek yaşam ( Real Life) (RL)’dakine benzer.
Paralel bir evren yaratan MaxMoney şirketinin ortaklarından olan Maximilian March, insanların dönüp bakacağı ve üzerinde konuşacağı, görülmeye değer bir eser yaratmak istedi.
“Scope Cleaver’ı seçtim çünkü o sadece second life’taki ya da sanal alemdeki en önemli mimarlardan biri değil, bir vizyonu ve tamamen kendisine ait olan anlatılacak bir hikayesi var.’’
Son üç sene içinde Scope Cleaver kendisini SL’nin yıldız mimarı ilan eden müthiş yapılar tasarladı ve inşa etti.
Onun eserleri ve tekniğine bakmak, sanal alem mimarisinde gelecekte ortaya çıkabilecek olasılıkları anlayabilmek için kilit bir özellik taşıyor.
Cleaver, akıcı mekanlar yaratır, gölge ve ışık oyununu sanal dünya araçlarını kullanarak ilişkilendirir. Önerilen ya da uygulanan hareket, Cleaver’ın binalarının çoğunun temel niteliğidir.
Cleaver benimle Landing Pad’da, , yani, MaxMoney binasının yukarısındaki şelalenin orda, SL’a ışınlanılan yerde buluştu.
Cleaver varış noktasının çok belirgin olmasını ister, burada da halihazırda simülasyonun içinde olan insanlar, yeni gelenleri rahatlıkla görebilmektedirler.
Binanın şiirsel atmosferi, özellikle geceleri ışıklandırılan yarı şeffaf cam güvertesi ve kabloları, bana Calavatra’nın gerçek hayattaki çalışmalarını hatırlattı.
KK: Okurlarımızın çoğunluğu. SL’a aşina değil. O nedenle ben bu yazının sadece binayla değil, buradaki mimari süreçle ilgili olmasını da istiyorum. Size proje şu taleple mi geldi?
Binanın hem modern hem de klasik olması ve gelecekteki geçmiş hissi yaratması gerekiyordu. Ben birçok cam ve çelik hayal ediyorum. Bir konferans odası, insanların bir araya gelebileceği bir yer ve canlı müzik için bir sahne olması gerekiyordu. Ayrıca bir de simülasyon çevresinde dinlenmek için birkaç oda olmasını istiyoruz.
SC: Aşağı yukarı öyle, ama benim için yorumlanacak çok boşluk alan olduğunu da söyleyelim.
KK: SL’de hem klasik hem de modern bir arada nasıl yorumlanabiliyor?
SC: Bu tabi ki modern bir yapı ancak bu hissi yaratmak için biraz deneysel yaklaşmamız gerekti. Müşteri yaptığım işleri zaten görmüştü ve bundan daha fazla ya da bunun ötesinde bir şey istemedi. Klasik olarak onun demek istediği Scope Cleaver klasiği. Benim en önemli çalışmalarımdan biri olan Bartlett House’daki özellikle bir cam işi, onu etkilemiş. Teklif, esas olarak onun şirketini ve SL’deki projeyi açıklamaya yönelikti.
KK: Bütçe hakkında da konuştunuz mu?
SC: Açıkçası, bütçeler arasında kelimenin tam anlamıyla dünyalar kadar fark var, bu yüzden ben de müşteriyle oturup haftalarca onun ne istediği ve bizim onu nasıl yapabileceğimiz hakkında konuşamam. Bizim bir ya da iki saatlik bir iletişimimiz var ve ben onun ne istediğini dinlerim. Sonra bizde ortak bir anlaşmayla asıl vurgu ve kuralları not defterine yazarız.
Varış noktası, müzikal etkinlikler için yapılan sahnenin de bulunduğu, ana kamusal alanda yer alır. Buradan itibaren balkonun rampasına ve daha özel konferans odalarına, yürüyor, koşuyor ya da uçuyorsunuz.
Binanın tepesinde yer alan panellerde, istendiğinde bir deste kağıt gibi ters tarafa dönebilen ışıklar yer alıyor. Böylelikle “yansıtıcı mimarlık” tavrıyla bir sanatçı ya da grubu işaret edebilir. (“yansıtıcı mimarlık” akımı, gerçek dünyadan farklı olarak sanal alemde binaların katı ve değişmez değil, bir kişi ya da olayla yeniden şekillenebilir ya da hareket edebilir olması durumudur)
KK: Gerçek hayatta kablolar bir yapıyı yerin üzerinde ayakta durabilmeis için desteklerken, burada sanki yapıyı yere bağlıyor hissi yaratıyor. Bu bakımdan, sanal bir dünyanın içinde olduğumuz detayının vurgulanması hoşuma gitti.
SC: Kablolarla ilgili ironi şu ki; bu malzemenin binayı desteklemesi ya da uçup gitmesini engellemesi olasılıkları arasında bir gerilim oluştuğunu hissettim. Hangisinin olması gerektiğinden emin olmasam bile onu belirsiz bir bırakmak en ilginç olanı diye düşündüm. Tabi gerçek hayatta bu durum için daha zorlu fikirler geliştirmemiz gerekirdi.
KK: Müşteri bana onlara dan büyük markalarının renk skalasını istediğinizi söyledi, böylece yapısal unsurlar MaxMoney kimliğini mi ortaya çıkaracaktı?
SC: Evet onu temasına uygun bir palet olmasını istedim. Mesela parayı yansıtmak için yeşili seçtim. Ama rengin doygunluğunu oldukça azalttım. Bu SL için çok eşsiz bir yeşil. Işıklandırmanın içinde de küçük bir yeşil dokunuşu var.
Balkon, MaxMoney Group üyelerinin rahatlaması için bir yer. Cleaver zemini aşağıdaki şelaleyi görmek için şeffaf tuttu. Merdivenler balkondan konferans odasına uzanıyor. İlk başta Cleaver yanlarda pencereler olmasını planlıyordu ama onları tamamen açık ve kablo kafeslerle daha iyi olduğunu fark etti.
KK: Tavan bir karides göbeği gibi mi gözüküyor?
SC: Evet, karides ya da kabuklular gibi başka binalar da yaptım. Bence böcekler ve deniz yaratıklarının yapısal bütünlüğünde çok ilginç bir şeyler var.
KK: Detaylardan bahsetmişken, binalarınızdan herhangi birinde sadece o binaya özgü bir detay var mı yoksa tekrar tekrar kullandığınız biz dizi detaydan bahsedebilir miyiz?
SC: Evet ikisi de. Her projeme eşsiz detaylar aşılamaya çalışıyorum ama genellikle kullandığım öğeler de var. Yapı boyunca aralıklarla yerleştirilmiş olan ışıkların görsel bir ritim kattığını düşündüm. Binanın profili, modern bir müzik denemesi sunuyor. Bir mors kodu gibi.
Ayrıca alternatif olarak varış noktasından binanın altındaki küçük kafeye uzanan transparan bir yola inebilirsiniz. Başlangıçta bu yolun binanın yanından başlaması planlanıyordu ama sonra Cleaver bunun simetriyi bozabileceğini düşündü. Bu yol ana binayla en basit biçimde entegre olabilecek şekilde tasarlandı.
Cleaver, insanların kafeye ulaşmadan önce şelale ve Poid Malhovich’nin manzarasının tadını çıkarabilmesi için bilerek yolu uzun yaptı. Binanın çatı ve tavanı ana binanın tepesini andırıyor.
KK: Dokulara dönersek, MaxMoney için bütün dokular özel yapım mıydı?
SC: Evet. Çok az doku kullandım. Muhtemelen 12den az ve hepsi özel yapım. Cam dokuları tekrarladım ve uyumlu olması için seramik döşedim. Dokuların çoğunu şeffaflaştırdım yaptım, böylece tekrar etse bile tekrar ettiğini çok fark etmiyorsun. Projeye uyduğunu düşündüğüm, SL için çektiğim ve optimize ettiğim fotoğraflardan dokuları da kullandım.
KK: Mobilyada mı tasarlıyorsunuz?
SC: SL’deki işimin yüzde doksanı komisyon, yüzde onu da perakende satış(mobilya ve prefabrik elemanlar.) oldu. Şimdi üzerinde oynayacak zamanım oldukça bunu daha iyi dengelemeye çalışıyorum. Yüzde elli mesela.
KK: Sanal bir dünyada inşaata başlamak zor muydu sizin için?
SC: SL’deki araçlar oldukça temel ve basit olduğundan alışma evresinde öğrenmek kolay oldu benim için. Aslında SL’de kullanmayı tercih ettiğim ve diğer programlarda kullanamadığım bir sürü özellik vardı. Her zaman küçük hileler yaparak sınırları zorlamaya çalışırım.
KK: İşinizde teknoloji ya da teknik ile motive olduğunuz belli. RL’de teknoloji birazcık ilerledikçe, mimariyi de değiştiriyor. Bunun sanal dünyada daha bile hızlı olması mı gerekiyor?
SC: Bu gerçekten iyi ve hileli bir soru. Evet demek kolay. Teknoloji burada çok hızlı değişiyor. Ama RL’de endişe ettiğin pek çok şey hakkında SL’de endişelenmene gerek yok. Binaların çökeceğinden endişe etmeme gerek olmayabilir ama onun otomatik olarak geriye alınacağından endişe etmeliyim.
Maximilian March, peyzaj için, Cleaver ile Princeton Üniversitesi için yaptığı binalarda da çalışmış olan Poid Mahovlich’i seçti. Poid “Gelecekteki Geçmiş” konseptini derhal peyzaja uyarlayarak arazinin bereketlilik ile kuraklık arasındaki noktada bulunmasını sağladı.
Yazı ve Görseller: Arcspace
Çeviri: Nisan Atalay